Een laatste keer…

In eerste instantie verhaalde je met name over corona, de impact daarvan op ondernemend Nederland en de SRA-kantoren. Want dat was iets wat je belangrijk vond. Nu een pandemie zo’n grote invloed had, op de werksituatie maar ook op het privéleven van iedereen, wilde je ervoor zorgen dat we al die SRA-collega’s in het veld op een of andere manier konden ondersteunen. Naast hen gaan staan. Even het verschil maken.

Het verschil maken

En zo introduceerde je voor alle leden en hun klanten het Corona-dossier. Met inhoudelijke en vaktechnische ondersteuning, en met een terugkerende column waarin je met name juist positief vooruit wilde kijken. Je was er trots op dat we bij SRA in staat waren om snel te schakelen, en daarmee voor de kantoren en hun klanten een beetje zorg konden wegnemen. En je plaatste nieuwe stippen op de horizon, het glas half vol houdend, met oog voor andere en creatieve mogelijkheden.

Maar vandaag verloopt anders, Jan. Vandaag nemen we niet de pen op om te kijken ‘wat we ermee kunnen’. Het ‘ik spreek u weer bij een volgende column’, zal niet geschreven worden.

Want we hebben afscheid van je moeten nemen. Deze column is daarom voor jou. Om je te bedanken voor wie je was, wat je hebt betekend voor zovelen. Met je positieve energie was je in staat om mensen te raken, te verbinden, te enthousiasmeren. Je wist het beste bij mensen naar boven te halen. De voorzitterscolumn was daarvan slechts één voorbeeld.

We zullen je werk in jouw geest proberen voort te zetten. Rust zacht, Jan.

Namens alle SRA-collega’s,
Judith van Teeffelen, Saskia Danse